Recensie van Niels Steeghs in KindaMuzik

GÉ REINDERS | SOLO

Typisch Gé.

CD, VOF Liedjes

Tekst: Niels Steeghs

KindaMuzik

Publicatiedatum: 21 maart 2016

 

Al sinds mensenheugenis geldt Gé Reinders als een van de vaandeldragers van de dialectmuziek. De taal waarin hij zingt is het Limburgs. En dan meer specifiek het Roermonds, want Limburgse dialectvarianten zijn er in overvloed. Maar Reinders presenteert zich ditmaal niet alleen in die taal. Solo beslaat namelijk twee delen, met twee smaken. Maar hier wel gevangen in één recensie.

Plat

Op het eerste schijfje horen we de troubadour zoals we hem kennen. Bedachtzaam praatzingend met zijn onmiskenbare timbre. Wamhartig verhalend over zaken van alledag. Universeel, maar tegelijk ook klein gehouden. Soms zelfs over schijnbare trivialiteiten, zoals de vraag of de spelling van Roermond in het dialect nu Remunj of Remuunj is – in een nummer dat verder vooral een lofzang op zijn stad is. Hoe dan ook, de titel Solo doet het misschien al vermoeden: dit keer is Reinders moederziel alleen. Met uitzondering van wat gastbijdragen dan. Zoals het samen met twee leden van Drive Like Maria geschreven ‘Noe Begriep Ich ‘t’.

Naast begrip zijn er ook nog genoeg vragen. Zoals in ‘Waem Blief D’r Nag Bie-Eind’, een lied over het exponentieel toegenomen aantal echtscheidingen. Of bezorgdheid over jonge muzikanten die uitgemolken worden door de industrie, in ‘Bambi’. En hij fileert gelouterd de relativiteit van alles en werpt een kritische blik op de jachtigheid in ‘Sónger Mich’. Typisch Gé.

Songs for Toni

Iets minder typisch Gé is cd nummer twee. Althans, minder typisch dan de meesten hem kennen. Op dit deel horen we een totaal andere Gé Reinders. Engelstalig, en daarmee veel minder herkenbaar. De Toni die bedoeld wordt, is Toni Willé, de zangeres die met Pussycat in de jaren zeventig een hit had met ‘Mississippi’. Zij heeft een geschiedenis met Reinders die nog altijd voortduurt. In de liedjes voor haar verplaatst hij zich in haar. Helaas bleek Willé geen tijd te hebben om mee te zingen. En dus deed hij ook dit deel solo. Verrassend, want zo klinkt hij opeens als een troubadour met roots in de stoffige vlakten van Amerika. Maar de kenmerkende thematiek verraadt stiekem zijn relativerende signatuur. Toch weer typisch Gé.


 

0 Comments

Leave a comment

>