Lente

21-3-18

Er zaten twee duiven op het tijdelijke hek rondom de opgraving in de Roermondse Neerstraat. Die duiven deden wat duiven moeten doen op de eerste lentedag. Ze maakten elkaar het hof. Hij fladderde om haar heen. Zij schoof steeds op.

Verstand van duiven heb ik niet. Maar het zou me verbazen als die twee daar tot de daad gekomen zijn. Tenzij duiven het heel snel doen. Want hij zat wel ’n keer op haar. Héél even. Mocht dat het dan toch geweest zijn, dan heb ik te doen met duiven.

Die vogels hadden uiteraard geen oog wat er onder hun pootjes te zien was: een antiek stenen wegdek dat toevallig was blootgelegd.  Vóór de voormalige Hubo (gesloten sinds december) wilde de gemeente namelijk een boom planten. Maar toen kwam deze oude Neerstraat tevoorschijn. Die vondst doet haar straatnaam wel eer aan. Want ze ligt minstens een halve meter lager dan het huidige wegdek.

Vorige week werd dit oude plaveisel blootgelegd door professionele archeologen. Ze waren met drie man: twee gravers en een woordvoerder. De laatste gaf antwoord op de alle vragen van het winkelpubliek. Heel interessant: onder de bestrating van maaskeien hadden ze een nóg ouder wegdek gevonden, van klei. Daarin zaten niet alleen menselijke voetafdrukken, maar ook pootafdrukken van varkens.

Vrijdag zijn de geschiedgravers vertrokken. Sindsdien is er niets gebeurd. Behalve die twee duiven dan.

Vanuit de Neerstraat liepen we naar ons stembureau. Heerlijk: stemmen in het Stadhuis. Dat geeft me toch het idee dat we iets belangrijks doen. De plechtige stilte daarbinnen verbrak ik een beetje omdat ik mijn vrouw komisch vond.  Zij vertelde dat ze, bij haar allereerste stemronde, gevraagd had of ze ook moest betalen.

Vrolijk liepen we naar buiten en de vriendelijk ijsboer was al zijn terrasje aan het opzetten. Laot de lente maar kómme!