Kirchröadsjer Meëdsjer

De Limburger 21-10-17

Bisschop Frans Wiertz was drie jaar geleden mijn gast in de dialect-talkshow in de ECI-cultuurfabriek. Dat was een theateravond waarbij ik één persoon interviewde. Sinds de bisschop onlangs aangekondigde om in december te stoppen dacht ik daar vaker aan terug. Want toen gebeurde twee onverwachte dingen.

Met alle gasten, o.a. Connie Palmen, Margot Reute en Jan Smeets, had ik ruim van tevoren een gesprek. Niet alleen om foto’s en filmpjes te zoeken die we konden projecteren. Maar ook oefenden we dan twee liedjes. Want de gasten zongen ook.

Zo kwam ik voor het eerst in het bisschoppelijk paleis. De bisschop kwam op me over als een lieve, rustige man. Ik raakte onder de indruk van zijn belezenheid. Hij las tot diep in de nacht en had meerdere mooie boekenkamers.

Hij komt uit Kerkrade en koos als pauzelied t Sjunste óp de welt. De avond zouden we afsluiten met Kirchröadsjer Meëdsjer. We oefenden en, zoals je van een in Gregoriaans geschoolde priester mag verwachten, zong hij echt goed.

Maar één week voor de talkshow, belde zijn perschef. Gezien de publicaties over seksuele escapades van priesters werd Kirchröadsjer Meëdsjer geschrapt.

Even tussendoor een anekdote van Huub Stapel, waarvoor wel een beetje dialectkennis vereist is. De bisschop bezocht Huub’s moeder en stelde zich voor: Wiertz. Daarop reageerde mevrouw Stapel, die uit Nederweert kwam, met: Neewieërts.

Terug naar de perschef. Met zijn boodschap had ik grote moeite hoewel ik het ook kon snappen. Maar daardoor begon ik wel totaal anders aan de avond. Want opeens bleek er een boze buitenwereld. Misschien was het projectie maar ik had de indruk dat de bisschop ook gespannen arriveerde.

Toch kwam er snel een fijn gesprek op gang. Wiertz kan namelijk boeiend vertellen. Hij heeft vroeg zijn vader verloren en sprak open over wat dat voor hem betekende. Op een gegeven moment durfde ik te vragen of hij ook wel eens verliefd was geweest. De zaal gierde toen hij antwoordde: Jazicher, ze leëft nóg!

Mijn schoonzus zat in de zaal. Omdat ze op een nonnen-kostschool heeft gezeten en daarna héél lang in Latijns Amerika woonde sprak ze, op z’n zachts gezegd, zelden lovend over katholieken. Maar achteraf vertelde zij bewonderend dat Wiertz een bijna boeddhistische rust uitstraalde.

De bisschop vermeed geen enkel onderwerp. Toen hij vóór de pauze ging zingen pakte hij de hele zaal met t Sjunste óp de welt. We liepen in het applaus de bühne af en weet u wat Frans zei? Kirchröadsjer Meëdsjer dunt vier óch!

0 Comments