Dagblad de Limburger, 9-4-16
Wat een gekke aanvangstijd afgelopen zondag. Het concert van Brigitte Kaandorp met het Metropole Orkest in Theater Heerlen begon om … 19.00 uur. Dat betekende vroeg eten. Maar de show was dat vooruitgeschoven avondmaal meer dan waard.
Op de eerste plaats heb ik héél hard moeten lachen. Kaandorp had ik nog nooit live gezien. Maar mijn vrouw gaat al jaren en is altijd lovend. Terecht, zo bleek. Het lijkt gemakkelijk hoe Brigitte daar op de bühne een lieve chaos creëert. Maar ik denk dat dat qua timing hondsmoeilijk millimeterwerk is. Meesterlijk hoe zij zichzelf voortdurend onderbreekt om het verhaal nóg gekker te maken. Haar geklets in het Engels met de dirigent Jules Buckley deed me zelfs denken aan Toon.
En dan het Metropole. Jee, daar zitten me muzikanten! Alle secties zijn ijzersterk bezet. Wat fijn dat dit orkest met zijn eigen sound en repertoire niet werd wegbezuinigd. Want het mooie is dat deze unieke combinatie van strijkers, blazers en uitgebreide ritmesectie klassiek kan fraseren maar ook heel strak kan rocken. Dat was afgelopen zondag goed horen. Ze deden zowel Wagner als Winehouse en van alles daar tussenin.
Brigitte stond maar de halve tijd op de bühne. Dat vond ik groot. Kijk, zij verkoopt in haar eentje die zaal ook uit. Maar nu deelde ze haar podium om het orkest te laten schitteren. Volgens mij gewoon omdat ze er lol aan had. Alleen al hoe zij keek bij een letterlijk belachelijk vrolijke fluitsolo onder haar hit ‘Ik heb een heel zwaar leven’! De avond eindigde met een en al carnaval.
Zeer tevreden reed ik naar huis. En eigenlijk was die vroege begintijd zo gek nog niet. Want het heerlijke Heerlense avondje konden we toch nog mooi afsluiten op een Roermonds Roerkade terras.
0 Comments