Gé Reinders gaat komend jaar met een nieuwe tour de Nederlandse theaters in. Hij is nu razend druk met schrijven, componeren en repeteren. En opnemen. Want er komt ook een nieuwe dubbel-cd uit, met één plaat in het dialect en eentje in het Engels. Om die reden is onderstaand interview via e-mail afgenomen.
Er kwamen waarschijnlijk diverse verhalen en herinneringen boven bij het voorbereiden van je nieuwe tour. Welk(e) was je bijna vergeten en waarom was dat, denk je?
“Ik heb toen ik 17 was een tijd in Amerika gewoond als uitwisselingsstudent en ik was verbaasd over hoeveel er op internet te vinden is over het gezin waar ik daar bij ondergebracht was. Daar heb ik twee avonden op gegoogeld.
Ook heb ik een lied geschreven over de band Brinsley Schwarz, waar ik erg fan van was. Heerlijk om die muziek weer te horen. Het is wel gek om daar nu over te schrijven, want misschien haalt dat liedje wel niet de bühne. Dat is het leuke van try-outs; je kunt nog van alles sleutelen.”
Wat zijn de overeenkomsten tussen je jaar in Amerika en je huidige solo tour? Denk aan de begrippenparen klein & groot, dichtbij & veraf, oud & nieuw, en vrijheid & gebondenheid.
“Toen ik naar Amerika ging, was ik al gek op artiesten die solo speelden: Bob Dylan, Leonard Cohen, Donovan. Altijd heb ik het idee gehad dat een goed liedje overeind blijft ook als je het in je eentje speelt.
Waar ik ook achter ben gekomen, is hoe belangrijk muziek voor me is. Als puber was muziek het enige wat me interesseerde. Eigenlijk ging ik naar de USA omdat daar mooie muziek vandaan kwam, muziek die mij raakte.
Wat Amerika me ook leerde, is dat ik daar een Limburger was. En dat dat iets is om trots op te zijn. Ik had altijd het idee dat alles wat uit Limburg kwam, minder was.
Eigenlijk heb ik door mijn verblijf ver weg mijn afkomst leren waarderen.”
Je lijkt me iemand die zijn eigen weg gaat, met alle uitdagingen en ups & downs van dien. Ben je tijdens de voorbereidingen voor deze tour ‘dichter bij jezelf gekomen’ of is dat psychologische onzin?
“Dat is geen onzin. Ik ben er vooral achter gekomen hoe belangrijk muziek voor mij is. Dat is de rode draad. Ik vond het heerlijk om ook weer Engelse liedjes te schrijven en weer die puberontroering te voelen.”
Jouw jeugdheld Brinsley Schwarz zingt in “What’s so funny ’bout peace love and understanding”, dat hij het leven soms niet meer begrijpt en er verdrietig van wordt. Eén van jouw laatste liedjes is “Noe begriep ich ‘t”…
“Wat grappig dat jij met Brinsley aankomt! Ik ben nu met hem aan het mailen om te zien of hij op mijn plaat kan spelen. What’s so funny ’bout peace love and understanding? is een volkomen terechte vraag. Daar is niets grappigs aan. Ik zal hem vragen of hij dat nog steeds vindt. Verheug me erg op de samenwerking.”
Terugkomend op mijn vraag, zou je kunnen toelichten waar “Noe begriep ich ‘t” over gaat?
“Dat vind ik moeilijk, want het verhaal erachter vind ik te persoonlijk.”
Ik vind het een treffend nummer door het geloof dat eruit spreekt. Ik denk dat het gaat over samen leven. Dat maakt het thema universeel, en dus krachtig.
Kun jij er toch niet iets meer over zeggen?
“Het gaat eigenlijk over vergeven. Volgens mij is dat de sleutel in de liefde. En ik heb dat niet altijd zo gevoeld. Maar op een gegeven moment viel het kwartje.”
Onlangs heb je je verdiept in het (verzets)verleden van je moeder. Schreef er een prachtig lied en een boek over. Op welke prestaties van je vader ben jij trots?
“Op heel veel van zijn prestaties. Hij was een hele lieve wijze man die veel geduld met mij had. Bovendien was hij erg belezen. Hij kon schrijven in Latijn.”
Een laatste vraag: jij vraagt bezoekers van de tour hun favoriete nummer uit jouw repertoire aan te geven. Om welk door jou geschreven lied wil jij herinnerd worden?
“Ik denk om het nummer dat ik op het ogenblik aan het schrijven ben. Bij ieder lied waar ik aan begin, heb ik altijd het gevoel dat het het beste lied zal worden, dat ik ooit geschreven heb. Daardoor kom je in een roes en heb je zin om het te voltooien.
Het gekke én het fijne is dat ik dat ieder keer wéér heb. De kick van het schrijven is gewoon groter dan het feit of een nummer wel of niet herinnerd zal worden. Op elk liedje ben ik even dol.”
De nieuwe show van Gé Reinders heet “Solo”. Hij gaat 24 januari in première in het Munttheater in Weert. Zijn fans kunnen niet wachten, lijkt het wel. De eerste try-out, bij Stichting Cultureel Aerwinkel in Posterholt op 3 januari, was al binnen enkele dagen uitverkocht.
0 Comments