Flügelsturz

Dagblad de Limburger 5-12-15

‘Oh nee!’, dacht ik vorige week in de indrukwekkende foyer van de Luxemburgse Philharmonie. Voor ons jaarlijkse zoon-vader weekeindje had ik op internet kaartjes besteld. Blind. We waren er op tijd en onze zoon las het programma voor. In het pianoconcert bleek een vleugel, een echte concertvleugel, van grote hoogte naar beneden gegooid te worden. Weliswaar op video, maar dan nog? Een naar gevoel bekroop me. Het hielp niet dat verderop, als voorprogramma, iemand in een performance een viool kapot sloeg.

De concertzaal bleek gelukkig mooi. Achter het SWR Sinfonieorchester Baden-Baden und Freiburg hing een mega projectiedoek. Midden voor het orkest stond een vleugel met nog een kleiner, vreemd videoscherm.

De start van het concert ging mis. Ook dat nog! Op het bioscoopscherm viel de vleugel al, begeleid door spannend tromgeroffel maar de dirigent stopte omdat de synchronisatie haperde. De tweede keer wéér. Gênant. Maar drie maal is scheepsrecht. En weet u: ik heb genoten! Dit was super spannende muziek van de Deense componist Simon Steen-Andersen. De pianist speelde live, maar was ook voortdurend te zien op dat vreemde videoscherm. Daar bespeelde hij de vernielde vleugel. Die piano is op het grote doek wel tien keer in gruzelementen gedonderd. Op een gegeven moment draaide de film terug en zag je de vleugel weer naar boven springen. Het werd zelfs een soort stuiterende stier. In dit boeiende multimedia spektakel voerde de pianist een dialoog op tussen de gestemde live-bespeelde vleugel en het valse vernielde klavier op video. Soms raakte hij daar toetsen die niet meer werkten: plap, plap! Alle beelden liepen verbazingwekkend synchroon met de muziek van solist én orkest. Na afloop waren onze zoon en ik het eens: het pianoconcert met de vallende vleugel viel 400% mee.


 

0 Comments

Leave a comment

>