Dagblad De Limburger
Theatermaken is vaak teamsport. Dat bleek vorige week zondag in het Openluchttheater van Valkenburg bij de première van El Rey, de opera over Jos van Rey.
Aanvankelijk had ik weinig zin om te gaan, was een beetje bang dat het goedkoop haastwerk zou zijn. Maar vrijdags kwam Suzan Seegers en zij was zó enthousiast. Bovendien hoorde ik toen voor het eerst dat het volledig in dialect was. Zoiets maakt ’t al interessanter, toch?
Nou, El Rey bleek een pracht voorstelling! Alles klopte. Allereerst de tekst. Kijk, hier in Roermond meen ik een tweedeling te zien. Het ene kamp hemelt Oze Jos op, de andere kant kijkt neer op Dae van van Rey. Tekstschrijver Frans Pollux doet geen van beide. Hij laat vooral emoties zien. Begrijpelijke emoties van een man die zich verraden voelt terwijl hij meent de waarheid aan zijn kant te hebben. Voor iemand uit Remu(u)nj is het wel even raar als er over Remund gezongen wordt. Maar dat Venloos went. Qua regie: de spanningsbogen waren uitstekend. Na een hilarische ontploffing was er weer rust. En dan de muziek: té gek! Björn Bus dirigeerde de zestien blazers plus pianist indrukwekkend. Ik schaam me dat ik dit ensemble Helicon ( met zelfs een contrabas-klarinet! ) niet kende. Daarom nog eens die naam: Helicon.
Fenna Ograjensek en Sef Thissen zongen hun aria’s prachtig, zowel de solo’s als de bewonderenswaardig scherp getimede duetten. Goedkoop? In tegendeel: kippenvel!
Ja, en dan Suus. Ik dacht een beeld te hebben wat zij kan. Hier overtreft deze kleine theatergrootheid alle verwachtingen. Terwijl ze nauwelijks zingt. Haar scène met de stoel deed me denken aan Chaplin’s wereldbol.
Het Nederlands Elftal mist een scorende spits. Dit theaterteam heeft Suus. Zij is, volgens mij, de Messi van El Rey.
0 Comments